Poznaj lecznicze
własności bursztynu 20 lat doświadczenia

Historia zastosowania bursztynu

Pierwsze informacje o dobroczynnych właściwościach bursztynu bałtyckiego można znaleźć w opisach Pliniusza Starszego i Hipokratesa (460-377 p.n.e.) Kalistatos pisze o noszonych na szyi krótkich naszyjnikach przynoszących ulgę przy dolegliwościach gardła, głowy. Medycy starożytni zalecali spożywać go z winem, gdy ktoś chorował na żółtaczkę lub miał kłopoty z pęcherzem. Matki wieszały na szyjach dzieci bryłki nieobrobionego bursztynu, aby chronić je przed chorobami. Leczono bursztynem dżumę i epilepsję.
Mnich dominikański Albert Wielki /2. połowa XIII w./, uznał bursztyn jako jeden z leków o najwyższej skuteczności. Jego właściwości szczególnie doceniano podczas pomorów dziesiątkujących całe połacie Europy. Dymem z palonego bursztynu okadzano chorych i domy rażone zarazą, jak i zapobiegawczo miejsca, do których zatrute powietrze jeszcze nie dotarło. Matthäus Praetorius w 1680 r. napisał "W czasie zarazy nie stwierdzono, by zmarł któryś z bursztyniarzy w Gdańsku, Kłajpedzie, Królewcu czy Libawie".

Jeszcze w pierwszej połowie XIX wieku uznawano bursztyn za znakomity lek na reumatyzm, spazmy, gorączki, słabości kobiet itp. Olej bursztynowy działa na system nerwowy, przyspiesza krążenie. Niektórzy polecali go w owrzodzeniach płuc i nerek. Istniała jeszcze jedna lecznicza bursztynowa substancja, wydzielająca silny zapach piżma - Tinctura moschi artificielis. Był to roztwór spirytusowy kwasu azotowego i olejku bursztynowego.1
Również medycyna ludowa znajdowała dla bursztynu zastosowanie. Nalewką spirytusową na bursztynie leczono choroby płuc. W regionach największych nagromadzeń bursztynu, na Kaszubach i na Litwie, codzienne zażywanie kilku kropli nalewki w szklance wody jest traktowane jako niezawodny sposób profilaktyki przed wszystkimi chorobami 2.Tarty na miazgę bursztyn zażywano jako tabakę od kataru. W tradycji regionu Kurpi płaskie krążki lub obrączki bursztynowe dawano do gryzienia ząbkującym, kapryszącym niemowlętom. Palono wreszcie okruchy bursztynu i okadzano nim izbę, celem dezynfekcji. Noszony stale na szyi bursztyn miał zapobiegać bólom głowy. Wierzono też, że bursztyn przynosi szczęście swym właścicielom. Razem z kulkami jałowca bywa palony jako kadzidło w kościołach.

W połowie XVI wieku dokonano pierwszej suchej destylacji bursztynu, co znacznie rozszerzyło możliwości jego farmaceutycznego wykorzystania. Powstałe w wyniku destylacji: kwas, olej i kalafonię stosuje się do dziś.

Kwas bursztynowy – ma postać dość dużych białych kryształków. Wzmacnia siły witalne człowieka, zwiększa odporność organizmu, spowalnia procesy starzenia pełniąc rolę antyutleniacza. Stosowany po przebytych urazach (opuchlizna) i długotrwałych chorobach pozwala szybko zregenerować siły i odzyskać dawną sprawność fizyczną i intelektualną. Wytworzono i opatentowano dziesiątki skutecznych leków zawierających kwas bursztynowy, szczególnie w USA, a także w dzisiejszej Rosji. Wśród nich najważniejsze wydają się specyfiki zapobiegające starzeniu się komórek ludzkiego organizmu.2 Warto zauważyć że w sukcynicie zawartość kwasu bursztynowego jest blisko tysiąckroć większa niż w produktach spożywczych takich jak sok z niedojrzałych owoców agrestu, jabłek i winogron.
Kwas bursztynowy, ma jeszcze jedną właściwość.: neutralizuje alkohol we krwi, czyli leczy tzw. kaca.

Olej bursztynowy - z wyglądu jest to olejowa ciecz koloru ciemnego o nieprzyjemnym, charakterystycznym zapachu. Według właściwości fizyczno-chemicznych zalicza się do grupy olejków eterycznych. Olej bursztynowy zawiera do 70% terpenów i seskwiterpenów. Poza tym w oleju zawarte są fenole, alkohole, ketony i związki hydro-aromatyczne. Olej bursztynowy zawiera też oczywiście kwas bursztynowy, octowy i inne kwasy karboksylowe. Szybko nasącza skórę wnikając w głąb tkanki udrażniając przepływ krwi w naczyniach włosowatych. Znakomicie likwiduje bóle i skurcze mięśni. Używany w postaci maści i balsamów do masaży i okładów w przypadkach bólów reumatycznych i pourazowych. O oleju bursztynowym w 1652 roku pisał włoski podróżnik Giacomo Fantuzzi: "Z bursztynu wyrabia się bardzo cenny olej, bardzo mocny, cierpki i zawiesisty, który posiada tysięczne zalety, jak to stoi w przepisie, który dostałem w Gdańsku, gdzie proces ten do doskonałości doprowadzono…".

Kalafonia bursztynowa – Nie stosuje się w lecznictwie. Jest stosowana do wyrobu impregnatów i lakierów, szczególnie ceniona w lutnictwie.

Zmikronizowany bursztyn ma zastosowanie w lecznictwie i kosmetyce. m.in. do produkcji kremów regenerujących, uelastyczniających i wygładzających skórę. Drobiny bursztynu wnikają głęboko w skórę i przenikają warstwę rogową naskórka, a oddziałując bezpośrednio na warstwy żywe przyspieszają cykl odnowy skóry, regenerując i aktywizując wszystkie zachodzące w nich procesy.

Nalewka bursztynowa rozgrzewa ciało, a kilka kropli rozcieńczonych w szklance wody niszczy mikroorganizmy w przewodzie pokarmowym i pomaga w przeziębieniach - hamuje rozwój bakterii- działa jak naturalny antybiotyk, obniża ciśnienie tętnicze, uspokaja, ułatwia gojenie ran, aktywizuje układ immunologiczny.

1 Bożena Krzywobłocka, Róża Krzywobłocka „MAGIA KLEJNOTÓW” Złoto Północy, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1976.

2 Wiesław Gierłowski „Sukcynit - żywy kamień”, Polski Jubiler 1 (15) 2002.